Το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου της Τσούμας στο Μεγάλο Ελευθεροχώρι Ελασσόνας

 “Το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου της Τσούμας βρίσκεται 12 χλμ. νοτιοανατολικά του Μεγάλου Ελευθεροχωρίου Ελασσόνας. Χτίστηκε στα 1830 από έναν βοσκό, ονόματι Έξαρχος, όπως μαρτυρούν ιστορικές πηγές. Η προφορική παράδοση ωστόσο αναφέρει την ύπαρξη ενός άλλου μικρότερου ναού, λίγα μέτρα βορειότερα που προϋπήρχε της Παναγίας της Τσούμας, ήδη από τη Βυζαντινή εποχή. Τούτο φαίνεται να επιβεβαιώνεται από τους κίονες και τα κιονόκρανα, που σώζονται ως σήμερα εντός του περιβόλου του μοναστηριού”.

Τα παραπάνω ανήκουν στον ιστορικό-ερευνητή και καθηγητή στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Ηλία Βαλιάκο ο οποίος μιλώντας στο Δίκτυο Θεσσαλίας της ΕΡΤ επεσήμανε ότι : “Η Παναγία Τσούμα, βρίσκεται σε ένα μικρό οροπέδιο στις πλαγιές της κορυφής Κούτρα του όρους Ζάρκου. Ο ναός περιστοιχίζεται από περίβολο, εντός του οποίου, κατά το παρελθόν, υπήρχαν 17 ανώγεια και ισόγεια κελιά, καθώς και ηγουμενείο, που κάλυπταν τις ανάγκες των μοναχών και των προσκυνητών.

Ο ναός εξωτερικά, τοιχογραφείται στις τρεις από τις τέσσερις πλευρές του:
Νότια αγιογραφείται η Παλαιά Διαθήκη
Δυτικά οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, τα θανάσιμα αμαρτήματα και δράσεις προφητών.
Βόρεια, οι 24 Ώρες και τα θαύματα του Ιησού.
Εσωτερικά μόνο στο ιερό έχουν διασωθεί τοιχογραφίες της Πλατυτέρας των Ουρανών και των Αγίων της εκκλησίας.
Το μοναστήρι μέχρι το 1930 διέθετε τρεις μοναχούς.

Η εικόνα της Παναγίας Τσούμας είναι επάργυρη, φιλοτεχνημένη στα 1871. Στο μεσοπόλεμο, η εικόνα μεταφέρθηκε στον Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου του Μεγάλου Ελευθεροχωρίου, λόγω της εγκατάλειψης της Μονής. Έκτοτε κάθε παραμονή του Δεκαπενταύγουστου η εικόνα μεταφέρεται, συνοδεία πεζοπορούντων πιστών, στο μοναστήρι, Οι πιστοί διανυκτερεύουν στη Μονή και επιστρέφουν πεζή μαζί με την εικόνα μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, ανήμερα της Κοίμησης της Θεοτόκου πάλι στο Μεγάλο Ελευθεροχώρι.

Η φήμη του μοναστηριού ειδικά τον 20ο αι. ήταν τεράστια μια και το προσκυνούσαν χριστιανοί πολλών άλλων χωριών, κυρίως της Ποταμιάς του Τιταρήσιου, γεγονός που συνεχίζεται ως σήμερα.

Στο εν λόγω Μοναστήρι, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, κατέφυγαν σύσσωμοι οι Εβραίοι της Ισραηλίτικης Κοινότητας Λάρισας, μαζί με τον ραββίνο της, ζητώντας προστασία και παραμένοντας σ’ αυτό μεταξύ 1941 και 1943, βρίσκοντας εδώ ένα ασφαλές καταφύγιο. Απόγονοι αυτών μέχρι και σήμερα επισκέπτονται τη μονή, τόσο από τη Λάρισα όσο και από τις ΗΠΑ και τον Καναδά τιμώντας τη μονή που διαφύλαξε τους προγόνους τους”.

Η πρόσβαση για το μοναστήρι είναι από το Μεγάλο Ελευθεροχώρι και από το Δαμάσι μέσω ένός αγροτικού δρόμου.

Οι κάτοικοι του Μεγάλου Ελευθεροχωρίου και των υπολοίπων χωριών της περιοχής έχουν ζητήσει επανειλημμένα την κατασκευή του δρόμου που οδηγεί στο μοναστήρι καθώς και την αξιοποίηση του, ώστε να ενταχθεί στα θρησκευτικά μνημεία της ευρύτερης περιοχής και να είναι επισκέψιμο.

Πηγή: ertnews.gr