Βάιος Λιάνος: 20 χρόνια μετά, μπορώ να πω, πως όντως η νύχτα είναι το μεγαλύτερο σχολείο της ζωής, στο επάγγελμά ενός μουσικού

Ήταν Ιούνιος του 2004 όταν ο νεαρός Βάιος Λιάνος ξεκινούσε την δική του προσωπική μουσική πορεία, σε ηλικία 12 ετών, με τοπική μουσική έντεχνη μπάντα, παίζοντας ζωντανά πλήκτρα στο μαγαζί του Στέλιου Παναγιώτου, στον "Διόνυσο" λίγα μέτρα από το Χάνι του Χατζηγώγου.

Στη συνέχεια αποκτώντας το Πτυχίο Αρμονίας στη σχολή του Δημητρίου Τσιαβέ, που είναι αναγνωρισμένη από το ελληνικό κράτος και με οκτώ χρόνια συμμετοχής, παίζοντας κλαρίνο, στην Φιλαρμονική του Δήμου Ελασσόνας, ο ίδιος ταξίδεψε στο μεγαλύτερο μέρος των χωρών της Ευρώπης, αποκομίζοντας σπουδαίες εμπειρίες.

"Χρωστάμε πάρα πολλοί μουσικοί, τα σημαντικότερα μαθήματα επάνω στο επάγγελμα και στη μουσική, στον αρχιμαέστρο μας Δημήτρη Τσιαβέ, που με πολύ αγάπη και ανθρωπιά, προσπάθησε να μας διαπαιδαγωγήσει σωστά, να μας εκπαιδεύσει ώστε να ωριμάσουμε μουσικά και μας έδωσε τα εχέγγυα για να προχωρήσουμε" τονίζει ο Βάιος Λιάνος και καταλήγει λέγοντας: "Και αν και ήταν πάντα αντίθετος στο να παίζουμε νύχτα και μας ζητούσε να έχουμε υψηλές οικονομικές απαιτήσεις, ώστε να εκτιμάται το επάγγελμα μας από τους μαγαζάτορες, εντούτοις πιστεύω, πως μετά από 20 ολόκληρα χρόνια που δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στο χώρο, ο Δημήτρης ο Τσιαβές είναι περήφανος για πολλούς από τους μαθητές του. Τον ευχαριστώ για την εκμάθηση αλλά και το κυριότερο, για τη νοοτροπία που με δίδαξε".

Η συνέχεια, μετά το τέλος του Λυκείου, είχε ως αποτέλεσμα ένα Πτυχίο Μουσικής Τεχνολογίας και Ηχοληψίας στην Θεσσαλονίκη και στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ και τρία χρόνια παράλληλη επαγγελματική ενασχόληση στην ταβέρνα "Ούζο στον Πίνακα" του Ελασσονίτη Ηλία Ακριτίδη.

"Ο Ηλίας ήταν για εμένα προσωπικά ένα τεράστιο σχολείο. Ένας επαγγελματίας που σεβόταν τους εργαζόμενους και ζούσε την επιχείρησή του με ενέργεια και δυναμική. Αυτό μας έκανε κάθε βράδυ, να παίζουμε για τους φοιτητές, με όλο και μεγαλύτερη όρεξη" θυμάται ενώ δεν ξεχνά να αναφέρει πως "Ξεκίνησα με μπουζούκι για οκτώ χρόνια, επικεντρώθηκα όμως στα πλήκτρα και την οργάνωση των μουσικών σχημάτων και υπήρξαν βραδιές, που για να ξεκουράσουμε ή να εξυπηρετήσουμε συναδέλφους, έχω αναλάβει να παίξω μπουζούκι, κιθάρα, μπάσο, ακόμα και τύμπανα ενώ υπήρξαν αρκετές στιγμές που τραγουδούσα παίζοντας ταυτόχρονα πλήκτρα, για να διασκεδάσω τον κόσμο, με τους συνεργάτες μου" καταλήγει.

Η ερωτική Θεσσαλονίκη έκλεισε τον κύκλο της και άρχισε μια περιοδεία σε μουσικές σκηνές, λαϊκά πάλκα και πανηγύρια για πάνω από 15 χρόνια σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. "Έχουμε παίξει σε Λαμία, Καρδίτσα, Τρίκαλα, Λάρισα, Βόλο, Πρέβεζα, Γιάννενα, Ξάνθη, Κατερίνη, Έδεσσα αλλά και σε μικρές πόλεις και χωριά, διασκεδάζοντας τον κόσμο μέχρι τα ξημερώματα, που έδινε το παρών, για να γλεντήσει και να χορέψει», καταλήγει.

«Ξεκίνησα με τον Δημήτρη Μαρογιάννη, που με βοήθησε πολύ στα πρώτα μου βήματα και συνεργάστηκα με ονόματα όπως η Χριστίνα Ιερωνυμάκη, η Μαρία Μπέλλου, ο Μιχάλης Χώτος, ο Γιώργος Αραμπατζής, ο Νίκος Βαλάσης, ο Νίκος Νταλάκας, ο Παναγιώτης Ζιώγας, ο Χρήστος Δαληνός, ο Γιώργος Ροδακίδης αλλά και τέρατα του ελληνικού πενταγράμμου όπως ο Πασχάλης Αρβανιτίδης, η Χαρούλα Λαμπράκη, η Κλειώ Δενάρδου, ο Μανώλης Μητσιάς και φυσικά ο Μάκης Κουτσιούμπας, ο οποίος βρέθηκε στο μουσικό μου δρόμο και με στήριξε, στη πιο δύσκολη περίοδο για μένα. Με τον Μάκη βρισκόμαστε τρεις σερί σεζόν στην Καρδίτσα με το σχήμα μας» ενώ δεν ξεχνά να αναφέρει πως: "Εκτός από τοπικά κανάλια στη Θεσσαλονίκη και τον ΣΠΟΡ FM στην Αθήνα, η Ντέμη Αγά μας έδωσε βήμα καθώς και ο Αποστόλης Τσιτσιπάς και είναι πολύ σημαντικό αυτό που κάνουν οι συγκεκριμένοι παρουσιαστές, διότι δίνουν την ευκαιρία σε μεγάλα ταλέντα ή αξιόλογους μουσικούς να δείξουν τη δουλειά τους", τονίζει.

Αν όμως έχει να θυμάται δύο συνεργασίες με φορείς, αυτές είναι με τη Λαογραφική Αρχαιολογική Εταιρεία Ελασσόνας και τον Σύλλογο Φίλων Στέλιου Καζαντζίδη Ελασσόνας: "Με τους φίλους του αείμνηστου Στέλιου Καζαντζίδη ταξιδέψαμε στη Βόρεια Ελλάδα και σε όλη την επαρχία Ελασσόνας. Εκπληκτικές βραδιές και στη Κρανέα και στη "Φαντασία" και στη κεντρική πλατεία με μεγάλα ονόματα και σπουδαίους μουσικούς. Ήταν τιμή να βγάζουμε πρόγραμμα τριών-τεσσάρων ωρών με τραγούδια του Καζαντζίδη" καταλήγει.

Όμως το ταξίδι δεν σταματά εκεί. Για 20 συναπτά έτη ο Βάιος Λιάνος παίζει μουσική σε γάμους, προγαμιαία γλέντια, παραδοσιακές πατινάδες είτε κρατώντας λαούτο, είτε νταούλι είτε κιθάρα ενώ δεν ξεχνά πως το μεγαλύτερο σχολείο είναι η νύχτα: "Είναι απαράβατος κανόνας, πως η νύχτα είναι μεγάλη υπόθεση, τεράστιο σχολείο και σου ανοίγει μια εικόνα για τη ζωή, όταν παίζεις μουσική, που δύσκολα τη μαθαίνεις αν ζεις μόνο ημέρα, σε επαγγελματικό επίπεδο. Όταν το χόμπι σου, το κάνεις επάγγελμα είσαι ευτυχισμένος ως άνθρωπος και ως μουσικός. Όταν όμως αυτό καλείσαι να το υπερασπιστείς μέσα στη νύχτα, με όσες παγίδες και αν κρύβει η ίδια, ωριμάζεις και μαθαίνεις να εκτιμάς.

Προσωπικά δεν πίνω όταν είναι να ταξιδέψω για να εργαστώ και να πρέπει να επιστρέψω και πάλι πίσω την ίδια μέρα στο σπίτι μου. Δηλαδή να φύγω στις έξι το απόγευμα από το σπίτι και να ξαναδώ την οικογένεια στις οκτώ την επόμενη μέρα το πρωί. Πρέπει να οδηγήσω, να είμαι σε εγρήγορση κατά τη διάρκεια του προγράμματος, να μπορώ να ανταπεξέλθω και σωματικά μα κυρίως πνευματικά. Στη νύχτα με τον καιρό, αποκτάς εμπειρία, καταλαβαίνεις τον κάθε πελάτη, από το πρώτο βλέμμα αν θα είναι ένας νορμάλ πελάτης ή θα σου δημιουργήσει προβλήματα. Και οφείλεις με ευγένεια και ψυχραιμία να αντιμετωπίσεις κάθε...στραβή μέσα στη νύχτα. Έτσι κερδίζεις και την εμπιστοσύνη από τους μαγαζάτορες, διότι γνωρίζουν πως στο πάλκο υπάρχουν έμπειροι μουσικοί που μπορούν να διαχειριστούν τις όποιες καταστάσεις και δεν θα χάσει τον έλεγχο το μαγαζί ενώ είναι γεμάτο από κόσμο".

Πόσο όμως έχει παίξει περισσότερο σε ένα βράδυ; "Έχω φτάσει να παίζω από τις εννιά το βράδυ, μέχρι τις οκτώ το πρωί. Και εκεί που λες «τελειώνουμε», έρχεται…ο πελάτης από τα τρία εναπομείναντα τραπέζια και σου λέει: "Άλλο ένα". Κοιτάζεσαι στα μάτια με τους συναδέλφους και λες "Στα κομμάτια, άλλο ένα; Άλλο ένα". Η δουλειά μας είναι περίεργη. Μόνο όσοι ζουν στη νύχτα μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει να είσαι ο διασκεδαστής των πολλών ενώ η μοναχικότητα σε μια μεγάλη, σε διάρκεια, βραδιά είναι για τον κάθε μουσικό, διαφορετική. Είστε όλοι μαζί ως ομάδα, ως ορχήστρα, όμως θα αποχαιρετήσει ο ένας τον άλλον, τα ξημερώματα ή όταν έχει φέξει και θα πρέπει να πάρεις τον μοναχικό δρόμο της επιστροφής. Είναι, ακριβώς αυτό που ερμηνεύει ο Νότης Σφακιανάκης: «Εγώ μεγάλωσα μέσα στους δρόμους κι είδαν τα μάτια μου τόσα πολλά». Αυτό ακριβώς, τίποτα περισσότερο», καταλήγει.

Και αν μετά από 20 χρόνια, εν έτει 2024, είναι χαρούμενος για κάτι; "Χαρούμενος και χαμογελαστός είμαι πρώτον, όταν η κόρη μου, η Ιωάννα, που της φέρανε δώρο ντραμς και πλήκτρα, με παρατηρεί και με μιμείται. Βλέπεις τον εαυτό σου ξανά όταν ξεκίνησες και θυμάσαι στιγμές μοναδικές, που αν καθίσεις να γράψεις βιβλίο, θα αξίζει πολύ περισσότερο από ένα κλασσικό μυθιστόρημα και δεύτερον είμαι ευτυχισμένος και περήφανος, γιατί από τα 20 χρόνια στο μουσικό αυτό ταξίδι, έχω δίπλα μου, τη σύζυγό μου Ραφαέλα, στα 10 έτη από τα 20, να με στηρίζει, να με αντέχει, να υπομένει και να με περιμένει να επιστρέψω σπίτι και στην οικογένειά μας, μετά από κάθε εξαντλητική βραδιά. Είναι πολύ σημαντικό να έχει ένας μουσικός πίσω του, έναν άνθρωπο αφοσιωμένο, να τον στηρίζει σε όλη αυτή τη διαδρομή και να υπάρχει μεταξύ τους, εμπιστοσύνη. Επιπροσθέτως όμως, το να καταφέρεις το χόμπι σου να το κάνεις επάγγελμα, είναι ευλογία, ειδικά στη δική μας δουλειά, διότι το απολαμβάνουμε και εμείς, όσο ο ίδιος ο κόσμος που μας επισκέπτεται, μας προτιμά και κυρίως μας τιμά" τονίζει κλείνοντας ο Βάιος Λιάνος.