Η ιστορία του Δημοτικού Σχολείου Δρυμού Ελασσόνας

Το σχολείο κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας λειτούργησε σε κατάσταση υποτυπώδη. Διδακτήριο δεν υπήρχε. Οι μαθητές του σχολείου άλλες φορές στεγάζονταν στον νάρθηκα της εκκλησίας του χωριού και άλλες σε ιδιωτικά κτίρια, όπου ούτε άνεση υπήρχε στην μετεκπαίδευση, αλλά ούτε υγιεινό και πολιτισμένο περιβάλλον. Οι πρεσβύτεροι και οι πρόκριτοι του χωριού, που ήταν σεβαστά πρόσωπα αναλάμβαναν όλα τα ζητήματα για την εκπαίδευση. Οι δάσκαλοι, που ήσαν απόφοιτοι Δ΄ Τάξης Δημοτικού Σχολείου, προσλαμβάνονταν από τους ίδιους τους κατοίκους και πληρώνονταν απ’ αυτούς ή απ’ τις εκκλησιαστικές επιτροπές. Οι δάσκαλοι αυτοί μετέδιδαν τις λίγες. γραμματικές γνώσεις που είχαν αποκομίσει από τους δασκάλους τους.

Μέχρι το έτος 1860 οι γέροντες και ο πρόκριτοι, του χωριού υποχρέωναν τον παπά της ενορίας να διδάσκει στους μαθητές, τον Οκτάηχον, το Ψαλτήριο και τις Πράξεις των Αποστόλων .Τα βιβλία αυτά αναπλήρωναν τα σημερινά βιβλία της Γλώσσας. Οι μαθητές μάθαιναν λίγη ανάγνωση γραφή και αριθμητική. Το έτος 1872 οι κάτοικοι του χωριού, έκαναν έρανο μεταξύ τους και με το συγκεντρωθέν ποσό έχτισαν ένα μικρό οίκημα συνεχόμενο με την εκκλησία του χωριού και εκεί στεγάζονταν το σχολείο μέχρι το έτος 1931.

Στα μέσα του χρόνου αυτού, σε κατάλληλο οικόπεδο και με δαπάνες της Κοινότητας Δριανόβου και με μικρή βοήθεια από το κράτος, ανεγέρθηκε 1/θέσιο διδακτήριο με σχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, στο οποίο στεγάζονται οι μαθητές του σχολείου. Από το 1860 και μέχρι της απελευθέρωσης της επαρχίας από τον τουρκικό ζυγό κατά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912 — 1913, οι πρόκριτοι του χωριού για καλύτερη μόρφωση των μαθητών, δεν προσλάμβαναν τους εκάστοτε ιερείς ως δασκάλους, αλλά δασκάλους απόφοιτους του σχολαρχείου ή και αποφοίτους της Στ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου, αν δεν υπήρχαν οι από του Σχολαρχείου, και τους πλήρωναν από το εκκλησιαστικό Ταμείο ή από άλλους πόρους. Πολλές φορές οι δάσκαλοι πληρώνονταν από τις Μητροπόλεις ή από τα Ελληνικά Προξενεία.

Δάσκαλοι που δίδαξαν κατά σειρά μέχρι το 1890 είναι οι από το χωριό Βουβάλας Ελασσόνας: Γεώργιος Παπαδόπουλος και Λάμπρος Κουτσιούκης.

Ο εκ Σκαμίας Ελασσόνας Ιωάννης Λογοθέτης. Τα έτη 1895, 1896 και 1897 διετέλεσε ως δάσκαλος του χωριού ο εκ Τσαριτσάνης Ελασσόνας Αναστάσιος Σπανός, απόφοιτος σχολαρχείου, ο οποίος εργάστηκε άοκνα για τη μόρφωση και εκπολιτιστική εξύψωση των μαθητών και των κατοίκων τον χωριού. Το 1898 χρημάτισε δάσκαλος του χωριού ο συγχωριανός μας Φώτιος Αργυρόπουλος. Αυτός εκτός από τις γνώσεις που έδωσε στους μαθητές του, εργάστηκε υπεράνθρωπα για την αποκατάσταση των ακτημόνων καλλιεργητών Δριανόβου. Το 1899 και 1900 το Σχολείο έμεινε κλειστό γιατί στο χωριό στρατοπέδευαν τουρκικά στρατεύματα. Το 1901 προσλήφθηκε δάσκαλος ο από το Δριάνοβο καταγόμενος Θωμάς Λιάκος. Το 1902 προσλήφθηκε δάσκαλος ο από το Δριάνοβο καταγόμενος Παπα-γρηγόριος Τζήκας.

Κατά τα έτη 1903, 1904, 1905, 1906, 1907, 1908, 1909,1910 χρημάτισε ως δάσκαλος του σχολείου ο Θωμάς Λιάκος, τα έτη 1911 -12 προσλήφτηκε και εργάστηκε ο από τον Κοκκινοπηλό Ελασσόνας ο Ιωάννης Δαδαλιάγκας. Το 1913 εργάστηκε ο δάσκαλος Κων/νος Δούκας από την Κρυόβρυση Ελασσόνας. Το 1914 το σχολείο του Δριανόβου αναγνωρίστηκε από το κράτος δημόσιο και τοποθετήθηκε σ’ αυτό ως δάσκαλος ο Πολυχρόνης Γουσίου απόφοιτος Γυμνασίου εκ Τσαριτσάνης Ελασσόνας, και υπηρέτησε στο σχολείο μέχρι το έτος 1933. Από το 1933 υπηρέτησε στο Σχολείο ο Γεώργιος Μανούκας εκ Μολόχας Ευρυτανίας και υπηρέτησε μέχρι το έτος 1935. Το 1933- 36 υπηρέτησε ο Δάσκαλος Νικόλαος Ρίζος από την Επαρχία Παρνασίδος. Το 1936 υπηρέτησε η δασκάλα Ελισάβετ Αναστ. Σπανού εκ Τσαριτσάνης και μέχρι το έτος 1939.

Το 1939 τοποθετήθηκε στο σχολείο η δασκάλα Νίκη Τλούπα από τα Φάρσαλα και υπηρέτησε μέχρι το έτος 1942. Τα έτη 1943 και 1944 το σχολείο ήταν κλειστό λόγω κατοχής. Το έτος 1945 τοποθετήθηκαν οι δάσκαλοι Γεώργιος Παπασπύρου από τον Ασπρόπυργο Ευρυτανίας και η Ελισάβετ Σπανού εκ Τσαριτσάνης. Και οι δύο υπηρέτησαν στο σχολείο μέχρι το έτος 1962.

Στις μέρες μας ανεγέρθηκε και η δεύτερη αίθουσα διδασκαλία από έρανο των κατοίκων και με αρωγή του Κράτους.

Το σχολικό έτος 1961 - 62 τοποθετήθηκαν οι δάσκαλοι Αθανάσιος Γκανάτσιος απ’ τη Γεράνεια Ελασσόνας ως αναπληρωτής του Γεωργίου Παπασπύρου. Από το έτος 1959 το Σχολείο προήχθηκε σε 4/θέσιο.

Σχολική Περίοδος 1962-1965 υπηρέτησαν: Δ/ντής Πούλιος Ευριπίδης από το Δομένικο, Μηλιώνη Ευσταθία εκ Ζαχάρως Ολύμπου…».

Από το 1860 ο εκάστοτε ιερέας του χωριού έκανε και το δάσκαλο.

Το 1872 κτίστηκε ένα μικρό οίκημα (σχολείο) δίπλα στην εκκλησία. Το 1896 το σχολείο του χωριού που λειτουργούσε στο χώρο της εκκλησίας, είχε ένα δάσκαλο και 20 μαθητές.

Το σχολικό έτος 1915-16 είχε μαθητές 26 αγόρια και έπρεπε να φοιτήσουν και 10 κορίτσια. Δίδασκε ο Πολυχρόνης Γουσίου. Το σχολείο αυτό λειτουργούσε με όλες τις τάξεις ως το 1931.

Από τότε και μετά λειτουργούσε μόνο για τις κατώτερες τάξεις. Παρ’ όλο που το δωμάτιο - αίθουσα διδασκαλίας κρίθηκε στις 11-2-1955 τελείως ανθυγιεινό και ανεπαρκές εις κυβισμόν και επικίνδυνο για την υγεία των μαθητών λειτουργούσε ως το 1966 ίσως και αργότερα.

Σε σύνολο 47 παλαιών και νέων βιβλίων της εκκλησίας εντοπίσαμε: ΜΗΝΙΑΙΑ 24, ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ 2, ΤΡΙΩΔΙΑ 2, ΒΙΒΛΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 3, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ 4, ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΗ 3, ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΑ 3, ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 1, ΨΑΛΜΟΙ ΔΑΥΙΔ 1, ΤΥΠΙΚΟ 1, ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟ ΜΕΓΑ 3.

Τα παραπάνω βιβλία εκδόθηκαν απ’ το 1760 ως και το 1920 στη Βενετία, Ιωάννινα, Αθήνα. Απ’ τις ενθυμήσεις αυτών των εκκλησιαστικών βιβλίων που σώθηκαν μέχρι σήμερα θα μάθουμε πολλά για τους δασκάλους, τους μισθούς των, τα γράμματα που δίδασκαν καθώς και ονόματα μαθητών των, ιστορικές μαρτυρίες, στοιχεία για τον καιρό, θεομηνίες, σεισμούς κλπ.

Δάσκαλοι που μνημονεύονται:

Γεώργιος Νικολάου Παπαδόπουλος, (10 Σεπτ. 1888 από Βουβάλα και 5-11-1892). Λάμπρος Κων/νου Τζιουτζιούκης από Βουβάλα (1893 7/βρίου 5). Θεόδωρος Μπορονίκου (1893); Παπα-Γρηγόριος Τζήκας (15-Αυγ-1894 Νεωκόρος ) και μετέπειτα παπαδάσκαλος. 1889: Γεώργιος Νικολάου Παπαθανάση από χωρίον Βουβάλα δια να διαβάσει τα παιδιά μας ότι γράμματα να χρειαστούμε κοινά και ελληνικά (και 1890,1891, 1892, 1895 έως 20 Απριλίου). Φώτιος Ζήση Αργυρόπουλος (έτος γεν. 1880). Το 1895 διδάσκαλος στο χωριό. Επίσης 1896 και 1897. 1897 Δημήτριος Τζήκα Μπόλι από Βουβάλα 10/Σεπτεμβρίου- Λίρες 3 και είχε 12 μαθητές: με μαθήματα Οκτώηχο, ιστορία, κατήχηση, εγχειρίδιο. Οκτώβριο 1891 ξαναδίδαξε.

Φώτιος Αθαν. Αδάμου εκ χωρίου Σέλλος (1900 7/βρίου 5). Διδάσκαλος μέχρι των Αγίων Αποστόλων. Θωμάς Ιωάννου Λιάκος: Εχρημάτισε διδάσκαλος εις το χωρίου Δριάνοβον κατά το 1901 μέχρι 1902 όπου το σχολείον ήτο ελληνικόν και είχον μαθητές 40 έως 45. Είχεν τάξεις τετάρτην, τρίτην, δευτέραν και πρώτην. Κων/νος Δούκας Δουκόπουλος εκ χωρίου Πολυάνας 6-12/1913-14.

Ως Ιερείς βέβαια του χωριού μνημονεύονται αρκετοί χωρίς να γνωρίζουμε με ακρίβεια τα έτη λειτουργίας τους και την ενορία τους. Σαν τέτοια ονόματα μπορούμε να αναφέρουμε τα παρακάτω και μάλιστα όλα από γραπτές πηγές όπως: μαρτυρίες, ενθυμήσεις, επιγραφές, αφιερώσεις, τόσο στην Ολυμπιώτισσα, όσο και σ’ άλλα μοναστήρια όπως του Μεγάλου Μετεώρου Καλαμπάκας της Αγίας Τριάδας Σπαρμού, του Οσίου Νικάνορος (Ζάμπουρδας):

Ιωάννου Ιερέως 1592/23 και Γεωργίου Ιερέως έως 19ο αιώνα (πρόθ.421) Μεγ. Μετεώρων.

Ιερομόναχος νεόφυτος έτος 1728 Νοεμβρίου α.. Παπα: Κώνστας 1789.

Παπα: Δήμος 28 Μαρτίου 1797 και πριν. Αναφέρεται και στην Αγία Τριάδα Σπαρμού 1602-1798 ως αφιερωτής.Παπαργύρης 28 Γηναρίου 1844. Παπαφώτιος 1875 (ετελεύτησεν). Παπα-Δημήτρης (1854 – καταστροφή Δεσκάτης). Παπα-Δημήτρης 1883 (απεβίωσε ένεκα των 200 λιρών τας οποίας έλαβαν οι λησταί). Ιερεύς Αθανάσιος Παπαργύρης (1885- Το 1892 προβαίνει σε αγορά χωραφιού). Παπαθανασίου Ιερεύς (που είχε γαμβρό τον Δημήτριο Δριστελόπουλο που πέθανε το 1896). Ιερεύς Παπαδήμος (από 15 Αυγ. 1899 έως 15 Αυγ. 1900). Έφυγε Βερδικούσια.

Ο Γρηγόριος Αθανασίου Τζίκας το 1894 νεωκόρος και το 1902 ως Παπα-Γρηγόριος Τζήκας δάσκαλος του χωριού. Αθανάσιος Δριστέλας (1914 έως 1920. Γαμπρός στον Πλάτανο).

Παπα-Γιώργης Αργυρόπουλος ( έφυγε στη Μυλόγουστα μετά το 1902). Τζικούλης Νικόλαος του Αθανασίου Ιερέας απ’ το 1922 ως το 1973). Κατσιάνας Ιωάννης Δημητρίου (έτος χειροτονίας 1947- Αγ. Παρασκευή Μικρού Ελευθεροχωρίου). Τζήκας Ηλίας Γρηγορίου Ιερεύς (έτος χειροτονίας 1948 - Παλαιόκαστρο Ελασσόνος). Δημούλας Αλέξιος Ιερέας (έτος χειροτονίας 1967). Τζικούλης Βασίλειος του Νικολάου (έτος χειροτονίας 28-1-1978). Υπηρέτησε σε Κρυόβρυση, Πύθιο και Κοκκινοπηλό Ελασσόνας. Αργυρίου Ανδρόνικος του Κων/νου (έτος χειροτονίας 29-1-1978 ).

Άλλες μαρτυρίες όπως:

« 1728 Νοεμβρ. α… ηδέθι τω παρόν Ευαγγέλιον δια χειρός εμού του αμαρτουλού νηοφίτου Ιερομανάχου

1760 Απριλίου 3: ολική καταστροφή καλλιεργειών από θεομηνία.

1812 Απριλίου 10: καταστροφή όλων των αμπελιών από νοσηρό χαλάζι.

1817 Απριλίου 10: Έριξε χιόνι.

Καταστροφή της Δεσκάτης και επανάσταση από 1 Μαρτίου 1854 έως 15 Ιουνίου 1854)

Ετελεύτησεν ο πατήρ Παπά- Φώτιος (1875).

1883 Απεβίωσεν ο παπα- Δημήτριος ένεκα των διακοσίων λιρών τας οποίας έλαβον οι λησταί.

1896 α΄ Οκτωβρίου έως α΄ Δεκεμβρίου ο καιρός ήταν πάρα πολύ καλός. Βλάστησεν η γη και τα χορτάρια έγιναν μία πιθαμή. Γέροντες ετών 50 αριθμ. 70 αρ. 80 από τότε που γεννήθηκαν, δε θυμούνται τέτοιο περίεργο πράγμα μέχρι σήμερα (Φώτ. Ζήση Αργυρόπουλος).

1914-27 Απριλίου: Έγινε λιτανεία καθ’ ήν έλαβον μέρος πάντες οι κάτοικοι του χωριού Δρανόβου έτος 1914. Ιερατεύων: Αθανάσιος Δριστέλας.»