Ο τελευταίος γαλατάς της Ελασσόνας – Ο κυρ Θόδωρος και οι αναμνήσεις μιας άλλης εποχής
Ο Γαλατάς .....
Μια μικρούλα μονάχα λέξη ....
Ένα άκουσμα στα σοκάκια της γειτονιάς...
Ένα πέρασμα ενός αγαπημένου επαγγελματία , άλλων και μακρινών καιρών , που προσμέναν όλα τα σπιτικά , για να ξεκινήσει όπως έπρεπε το πρωινό της φαμίλιας ....
Με φρεσκοαρμεγμένο 🐄 και λαχταριστό γάλα .... 🥛
Όλες αυτές οι εικόνες , οι ήχοι , οι μυρουδιές και τα συναισθήματα μας ταξιδεύουν σε ένα επάγγελμα που έχει εκλείψει αλλά και σε συνήθειες που - δυστυχώς - έχουν πάψει να υπάρχουν .
Κάποτε το επάγγελμα του γαλατά μπορούσε να το δει κανείς οπουδήποτε στην Ελλάδα . Ίσως πιο πολύ στα μεγάλα αστικά κέντρα που δεν υπήρχε η δυνατότητα να έχει η οικογένεια ένα ζωντανό στην αυλή του .
Μα και στην επαρχία όμως υπήρχαν γαλατάδες . Άνθρωποι που είχαν ένα μικρό κοπάδι από κατσίκες , πρόβατα ή αγελάδες . Περνούσαν από σπίτι σε σπίτι και γέμιζαν τις γυάλινες φιάλες ή τα κατσαρολάκια με φρέσκο γάλα . Τα περισσότερα νοικοκυριά μάλιστα πλήρωναν με το μήνα συνήθως την αξία του γάλατος .
Η διανομή αυτή ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή συναλλαγή . Αναπόφευκτα δημιουργούνταν συνήθειες που οδηγούσαν σε θερμές σχέσεις και φιλίες μεταξύ του γαλατά και των νοικοκυριών . Φιλίες που κρατούσαν στο χρόνο .. ..
Η σημερινή μας φωτογραφία στάθηκε η αφορμή προκειμένου να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά σε αυτό το επάγγελμα .
Η λήψη του κάδρου πρέπει να έγινε τη δεκαετία του εβδομήντα και στην εικόνα αναγνωρίζουμε τον αγαπητό στην τοπική κοινωνία της Ελασσόνας , τον κύριο Θόδωρο Χάνδρο .
Ο κυρ Θόδωρος , που είχε και καταγωγή από Μικρά Ασία και Κωνσταντινούπολη , υπήρξε για δεκαετίες γαλατάς ( από τη δεκαετία του εξήντα ) . Διατηρούσε ένα μικρό κτηματάκι που βρισκόταν στην τοποθεσία " Μαυραγιά " . Που λεγόταν έτσι λόγω του σκουρόχρωμου εδάφους . Στο κτήμα αυτό ( στο δρόμο προς Αραδοσίβια ) είχε 20 με 30 αγελάδες και την δυνατότητα να προμηθεύει φρέσκο γάλα πολλές γειτονιές . Εκεί μαζί με τη σύζυγό του Μαριγούλα πήγαινε κάθε μέρα με το κάρο και στο γυρισμό έκανε τις πρώτες διανομές με αυτό . Στη συνέχεια όμως χρησιμοποιούσε το ποδήλατο του . Μια μεγάλη καραντάνα στην οποία προσάρμοζε τα χαρακτηριστικά γαλογκιούμια .
Με το ποδήλατο μπορούσε να κινείται πιο γρήγορα και να προλαβαίνει όλα τα σπιτικά που ήταν οι τακτικοί του πελάτες .
Ο κυρ Θόδωρος έφυγε πλήρης ημερών , σε ηλικία 86 ετών , το 2012 .....
Μαζί του έφθασε στο τέλος του και αυτό το επάγγελμα στην πόλη της Ελασσόνας καθώς λίγοι παραγωγοί απέμειναν να το κάνουν με την ίδια συνέπεια και τακτικότητα όσο αυτός .
Έμειναν βέβαια οι αναμνήσεις από αυτή τη ......φρέσκια καθημερινότητα .
* Ευχαριστούμε τον αγαπητό φίλο της εφημερίδας μας κύριο Δημήτρη , γιο του σημερινού μας πρωταγωνιστή , όχι μόνο για την νοσταλγική αυτή φωτογραφία αλλά και για τις τόσες αναμνήσεις που μοιράστηκε μαζί μας .
